Niejasności z pewnością rozwieje projektowana ustawa o niektórych zawodach medycznych. W niej bowiem opisane zostaną dokładnie profesje i związane z nimi kwalifikacje zawodowe. Problem w tym, że tej ustawy jeszcze nie ma, a ustawa o najniższych wynagrodzeniach - już obowiązuje. Od stycznia zawód psychoterapeuty regulowany ustawą. Jakie zmiany nas czekają? Sejm przyjął nowelizację ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, zawartą w ustawie o niektórych zawodach medycznych. Choć Polska Rada Psychoterapii lobbowała na rzecz jej przyjęcia, nie wszyscy terapeuci i psychologowie podzielają ich entuzjazm. o zmianie ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych oraz niektórych innych ustaw (Art. 6) 6) DU 2023.0.1938 W dniu 21 stycznia 2022 roku na stronie Rządowego Centrum Legislacji pojawił się projekt z dnia 20 stycznia 2022 roku ustawy o niektórych zawodach medycznych zwany w skrócie w artykule ustawą. Ministerstwo Zdrowia skierowało projekt do konsultacji publicznych. Logopedzi chcą własnej ustawy. Społeczna inicjatywa Ogólnopolski Protest Logopedów, zrzeszająca ponad 10,7 tys. osób, skierowała 12 kwietnia do sejmowej Komisji Zdrowia wniosek o wykreślenie zawodu logopedy z projektu ustawy o niektórych zawodach medycznych. Środowisko oczekuje rozpoczęcia prac nad ustawą o zawodzie logopedy - już Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Zarząd Główny przedstawia swoje stanowisko ws. projektu ustawy o niektórych zawodach medycznych. ZG PZL/ II/2022Warszawa, Sz. P. Adam Niedzielski Minister Zdrowia ul. Miodowa 15 00-952 Warszawa Dotyczy: projektu ustawy o niektórych zawodach medycznych (wersja opublikowana dnia 20. 01. 2022.). Środowisko logopedów od wielu lat zabiega o ustawę regulującą funkcjonowanie naszego zawodu w resorcie zdrowia. Z dużymi nadziejami oczekiwaliśmy na ustawę, niestety niniejszy projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych nie wyczerpuje rozwiązań charakterystycznych dla udzielania pomocy logopedycznej i w obecnym brzmieniu jest on niekorzystny dla czynnych zawodowo logopedów, co jest bezpośrednim powodem naszej negatywnej opinii w ww. kwestii. Po analizie struktury zatrudnienia i po uwzględnieniu opinii środowiska logopedów, Zarząd Główny Polskiego Związku Logopedów przekazuje następujące zastrzeżenia do projektu ustawy. Projekt ustawy nie ustanawia samorządu zawodowego, co istotnie podważa bezpieczeństwo pracowników w zakresie wykonywania obowiązków oraz idącej za tym odpowiedzialności prawnej. Mając na uwadze to, w jakiej mierze zawód logopedy jest włączony w prace zespołów leczących na świecie, jakie są jego umiejętności i kompetencje - nie możemy zgodzić się na proces regulacyjny bez powstania organu nadzoru i reprezentacji zawodu logopedy, jak to ma miejsce w przypadku innych zawodów medycznych: lekarzy, pielęgniarek i położnych czy fizjoterapeutów. Samorząd zawodowy to jednostka posiadająca odpowiednie kompetencje do ochrony praw zawodowych logopedów oraz zabezpieczenia czynności zawodowych przed nieuprawnionym ich wykonywaniem, prowadzi rejestr osób uprawnionych do wykonywania zawodu oraz reguluje zasady odpowiedzialności zawodowej. Mając na uwadze aktualny rynek pracy logopedy są to kwestie, które będą wymagały szczególnej uwagi. W związku z tym, że logopedzi zatrudnieni są zarówno w resorcie zdrowia, jak i w resorcie oświaty oraz w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, niniejszy projekt może spowodować nieprzewidziane skutki prawne dla ich funkcjonowania zawodowego poza resortem zdrowia. Ponadto z powodu braku projektów aktów wykonawczych do ustawy niejasne są przyszłe rzeczywiste rozwiązania dla funkcjonowania zawodowego logopedów, w tym wymagań dotyczących organizacji kształcenia i doskonalenia zawodowego. Konieczne jest określenie procedury kształcenia logopedów, modyfikacja programów i treści nauczania, ujednolicenie zasad uzyskiwania specjalizacji, punktowego i akredytowanego doskonalenia zawodowego. Akt prawny winien jasno określić zakres świadczeń medycznych przypisanych do zawodu logopedy oraz zasady współpracy z innymi zawodami medycznymi. Konieczne jest też określenie jednolitych warunków pracy i kompetencji zawodowych, niezależnie od miejsca zatrudnienia. Podsumowanie: Powyższe unormowania są dla naszej grupy zawodowej niezwykle istotne, a ich brak - niekorzystny zarówno dla logopedów, jak też dla naszych pacjentów i innych osób korzystających z pomocy logopedycznej. Przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia wysokiej jakości usług z zakresu diagnozy, terapii i profilaktyki logopedycznej - uważamy, że konieczne jest wprowadzenie ustawy regulującej zawód logopedy. Odrębna, ponadresortowa ustawa, pozwoli logopedom na pełne dostosowanie zawartych w niej przepisów do specyfiki pracy, warunków wykonywania zawodu, ścieżki kształcenia i doskonalenia zawodowego. Zarząd Główny Polskiego Związku Logopedów opiniuje negatywnie projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych i uwzględniając wszystkie uwagi środowiska logopedów rekomenduje wyodrębnienie zawodu logopedy w osobnej ustawie regulacyjnej. /-/ Ewa MałachowskaPrzewodnicząca Polskiego Związku Logopedów Otrzymują: adresat Polskie Towarzystwo Logopedyczne Krajowy Konsultant ds. Neurologopedii uczelnie wyższe kształcące logopedów oddziały regionalne PZL a/a stanowisko PZL ws projektu ustawy o niektórych zawodach [ przejdź do: Data publikacji: r. fot. iStock Już w okresie międzywojennym XX wieku uregulowane zostały aktami normatywnymi niektóre zawody medyczne, przede wszystkim zawód lekarza. Po drugiej wojnie światowej uregulowano w Polsce ponownie zasady wykonywania zawodu lekarza w odrębnej ustawie (najpierw z 1950, a następnie z 1996 roku). Pielęgniarki i położne również mają własną ustawę (najpierw z 1996, a następnie z 2011 roku). W ustawie o diagnostyce laboratoryjnej z 2001 roku uregulowany został zawód diagnosty laboratoryjnego, a w 2016 roku weszła w życie ustawa o zawodzie fizjoterapeuty. W rezultacie lekarz, lekarz dentysta, pielęgniarka, położna, diagnosta laboratoryjny oraz fizjoterapeuta to zawody medyczne uregulowane ustawowo. Ponadto uregulowany jest zawód farmaceuty. Poza tym ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym z 2006 r. częściowo reguluje wykonywania zawodu ratownika medycznego, a ustawa odrębna dla tego zawodu jest coraz bliższa uchwalenia. Od lat toczy się dyskusja na temat konieczności ustawowego uregulowania pozostałych zawodów wykonywanych w sferze ochrony zdrowia, w szczególności zawodu dietetyka mającego coraz większe znaczenie dla zdrowia indywidualnego i publicznego. W dniu 21 stycznia 2022 roku na stronie Rządowego Centrum Legislacji pojawił się projekt z dnia 20 stycznia 2022 roku ustawy o niektórych zawodach medycznych zwany w skrócie w artykule ustawą. Ministerstwo Zdrowia skierowało projekt do konsultacji publicznych. Celem nowej ustawy jest uregulowanie warunków i zasad wykonywania określonych w ustawie zawodów medycznych, które dotychczas nie były objęte regulacjami ustawowymi, a także kwestii dotyczących doskonalenia zawodowego, rejestru oraz odpowiedzialności zawodowej tych osób. Według prawodawcy ustawa zwiększy bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów i wpłynie na wysoki poziom udzielanych świadczeń zdrowotnych. Przepisy ustawy, jeżeli zostanie ona zatwierdzona w procedurze legislacyjnej, wejdą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Zakres podmiotowy i przedmiotowy ustawy Kogo i czego dotyczy nowa ustawa? Ustawa dotyczy 17 zawodów funkcjonujących w ochronie zdrowia, a do tej pory nieuregulowanych w ustawie. Ustawa dotyczy następujących zawodów: asystentka stomatologiczna, dietetyk, elektroradiolog, higienistka stomatologiczna, logopeda, masażysta, opiekun medyczny, optometrysta, ortoptysta, podiatra, profilaktyk, protetyk słuchu, technik dentystyczny, technik farmaceutyczny, technik ortopeda, technik sterylizacji medycznej oraz terapeuta zajęciowy. Ustawa określa przede wszystkim warunki i zasady wykonywania powyższych zawodów medycznych. Ponadto ustawa określa zasady ustawicznego rozwoju zawodowego tych osób, a także zasady odpowiedzialności zawodowej wskazanych w niej osób wykonujących zawód medyczny. Ustawa zawiera regulacje wspólne – takie same dla wszystkich 17 zawodów objętych jej zakresem podmiotowym – w niej określonych. W świetle projektu do wykonywania zawodu medycznego jest uprawniona osoba, która spełnia łącznie następujące warunki: posiada pełną zdolność do czynności prawnych;posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu medycznego;posiada certyfikat znajomości języka polskiego potwierdzający władanie językiem polskim w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu medycznego w mowie i w piśmie (obowiązek nie dotyczy osoby, która ukończyła studia wyższe prowadzone na kierunku kształcącym w zawodzie medycznym, prowadzone w języku polskim lub publiczną szkołę policealną lub niepubliczną szkołę policealną o uprawnieniach szkoły publicznej, kształcącą w języku polskim).posiada odpowiedni dyplom, świadectwo lub inny dokument, potwierdzający kwalifikacje do wykonywania zawodu medycznego,posiada wpis do rejestru uprawnionych do wykonywania zawodu medycznego. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wymagania kwalifikacyjne niezbędne do wykonywania zawodu medycznego. Ponadto minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, określi, w drodze rozporządzenia, efekty uczenia się właściwe dla danego zawodu medycznego, które muszą być realizowane w ramach kształcenia, kierując się koniecznością odpowiedniego przygotowania absolwentów do wykonywania zawodu medycznego. Zasady wykonywania zawodu medycznego W świetle projektu ustawy wykonywanie zawodu medycznego polega na realizacji właściwych dla danego zawodu medycznego zadań służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz innych zadań związanych z procesem leczenia oraz udzielaniem świadczeń zdrowotnych we współpracy z przedstawicielami innych zawodów medycznych. Zgodnie z zasadą generalną określoną także w innych ustawach dotyczących poszczególnych zawodów medycznych osoba powinna wykonywać zawód medyczny (każdy z 17) z należytą starannością, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej i umiejętnościami niezbędnymi do wykonywania tego zawodu, z poszanowaniem praw pacjenta, dbałością o jego bezpieczeństwo, zgodnie z kodeksem etyki zawodowej i deontologii zawodowej osób wykonujących dany zawód medyczny. Ponadto w ustawie przewidziano standardowe obowiązki w zakresie praw pacjenta, bowiem zgodnie z art. 13 osoba wykonująca zawód medyczny jest zobowiązana: informować pacjenta o jego prawach,udzielać informacji pacjentowi lub osobie przez niego upoważnionej, lub jego przedstawicielowi ustawowemu albo osobie bliskiej lub opiekunowi faktycznemu,zachować w tajemnicy informacje związane z pacjentem, uzyskane w związku z wykonywaniem zawodu,prowadzić, przechowywać i udostępniać dokumentację medyczną – zgodnie z ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 849). Osoba wykonująca zawód medyczny ma mieć prawo wglądu do dokumentacji medycznej pacjenta o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych metodach diagnostycznych, leczniczych, rehabilitacyjnych, zapobiegawczych i dających się przewidzieć następstwach podejmowanych działań, w zakresie niezbędnym do udzielanych przez siebie świadczeń zdrowotnych. Mimo niezbyt starannej redakcji art. 14 projektu należy uznać, że poza prawem wglądu do dokumentacji medycznej pacjenta chodzi w nim także o prawo do uzyskania informacji o stanie jego zdrowia w zakresie w nim określonym. Ustawa określa też kwestię przerwy w wykonywaniu zawodu, która standardowo, tak jak w przypadku innych zawodów regulowanych wynosi 5 lat. Bowiem zgodnie z art. 15 osoba, która nie wykonywała zawodu medycznego przez okres dłuższy niż 5 lat w okresie ostatnich 6 lat, a zamierza podjąć jego wykonywanie, jest obowiązana przez okres 6 miesięcy od dnia podjęcia jego wykonywania, wykonywać czynności zawodowe pod nadzorem innej osoby wykonującej ten sam zawód medyczny, albo lekarza albo pielęgniarki, posiadających co najmniej 5-letnie doświadczenie zawodowe. Co ciekawe, ustawa przewiduje delegację dla Ministra Zdrowia do określenia, w drodze rozporządzenia kodeksu etyki i deontologii medycznej dla osób wykonujących zawód medyczny. Natomiast w praktyce jest to zazwyczaj akt uchwalany przez najwyższy organ samorządu zawodowego. Czytaj także: Jakość w szpitalu w świetle projektu ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta Dietetyk, opiekun medyczny, technik dentystyczny, masażysta i jeszcze trzynaście innych zawodów medycznych będą podlegać regulacjom ustawowym. Opublikowany projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych określa zadania zawodowe, wymagania kwalifikacyjne, reguluje kształcenie oraz kwestie związane z zawieszaniem i pozbawianiem prawa wykonywania zawodu. Projektowane przepisy mają na celu wprowadzenie mechanizmu mającego zapewnić dostęp do wykonywania zawodu medycznego tylko profesjonalistom w danym zawodzie, którzy posiadają odpowiednie kwalifikacje i Pixabay W piątek (21 stycznia) na stronie Rządowego Centrum Legislacji opublikowany został projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych. Celem jest uregulowanie warunków i zasad wykonywania określonych w ustawie zawodów medycznych, które dotychczas nie były objęte regulacjami, a także kwestii dotyczących doskonalenia zawodowego, rejestru oraz odpowiedzialności zawodowej. Lista regulowanych ustawowo zawodów medycznych Projektowane przepisy nie dotyczą zawodów medycznych, których zadania zawodowe zostały uregulowane w przepisach ustawowych dotyczących innych zawodów medycznych, takich jak: zawód lekarza, lekarza dentysty, diagnosty laboratoryjnego, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty oraz fizjoterapeuty. Przepis art. 1 ust. 1 projektu ustawy, określa warunki i zasady wykonywania następujących zawodów: asystentka stomatologiczna;dietetyk;elektroradiolog;higienistka stomatologiczna;logopeda;masażysta;opiekun medyczny;optometrysta;ortoptystka;podiatra;profilaktyk;protetyk słuchu;technik dentystyczny;technik farmaceutyczny;technik ortopeda;technik sterylizacji medycznej;terapeuta zajęciowy. Projektowane przepisy mają na celu wprowadzenie mechanizmu mającego zapewnić dostęp do wykonywania zawodu medycznego tylko profesjonalistom w danym zawodzie, którzy posiadają odpowiednie kwalifikacje i kompetencje, nabywane w toku kształcenia w systemie oświaty lub systemie szkolnictwa wyższego. Jak czytamy w uzasadnieniu, będą one gwarancją zatrudniania w systemie ochrony zdrowia wysoko wykwalifikowanej i kompetentnej kadry medycznej, fachowo i rzetelnie udzielającej świadczeń zdrowotnych. Ma to zwiększyć bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów i przyczynić się do niewykonywania zawodów medycznych przez osoby, które nie posiadają właściwych do wykonywania danego zawodu kwalifikacji. Ułatwi to również pracodawcom - jak piszą autorzy projektu - prowadzenie polityki zatrudnienia oraz spowoduje aktywizację osób wykonujących zawody medyczne przez wzrost ich konkurencyjności na rynku pracy. W art. 2 projektu ustawy zostały określone warunki, jakie musi spełniać dana osoba, aby wykonywać zawód medyczny, czyli posiadać pełną zdolność do czynności prawnych, stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu medycznego oraz odpowiednie kwalifikacje. Wymagania kwalifikacyjne niezbędne do wykonywania danego zawodu medycznego mają być określone przez ministra zdrowia w drodze rozporządzenia. Rejestr osób wykonujących zawód medyczny: szczegóły, opłaty W projekcie ustawy określono, iż minister zdrowia prowadzi rejestr, na podstawie danych zamieszczanych na bieżąco przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby wykonującej zawód medyczny. Rejestr jest prowadzony w systemie teleinformatycznym, którego administratorem jest jednostka podległa ministrowi właściwemu do spraw zdrowia właściwa w zakresie systemów informacyjnych w ochronie zdrowia, natomiast administratorem danych przetwarzanych w tym rejestrze jest minister właściwy do spraw zdrowia. Rejestr osób wykonujących zawód medyczny pozwoli na uzyskanie informacji o aktualnej liczbie osób wykonujących zawód medyczny, sposobie wykonywania tego zawodu, jak również będzie źródłem informacji o potrzebach kadrowych w tych zawodach w poszczególnych rejonach kraju. Ponadto, rejestr ten będzie również cennym narzędziem analitycznym dotyczącym prawidłowego wykonywania zawodu medycznego. Projektowane przepisy określają również zakres danych i informacji dotyczących osoby wykonującej zawód medyczny, które są jawne. Rejestr jest jawny w zakresie następujących danych: numeru wpisu, daty wpisy, imienia i nazwiska, informacji o realizacji ustawicznego rozwoju zawodowego, informacji o miejscu wykonywania zawodu medycznego, informacji o zawieszeniu prawa do wykonywania zawodu, daty wykreślenia z rejestru wraz z podaniem przyczyny. Wprowadzenie rejestru umożliwi weryfikację osób wykonujących poszczególne zawody medyczne pracodawcom, jak i pacjentom. Umożliwi potwierdzenie kwalifikacji, każdej osoby wykonującej zawód medyczny. Wpis do rejestru osoby wykonującej zawód medyczny podlega opłacie w wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 9, która nie może być wyższa niż 2 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za rok poprzedzający rok, w którym ustalana jest opłata, ogłaszanego przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia, do dnia 15 stycznia każdego roku. Obowiązek rozwoju zawodowego: kursy, samokształcenie W projekcie ustawy przyjęto zasadę, iż osoba wykonująca zawód medyczny ma prawo i obowiązek do ustawicznego rozwoju zawodowego, który jest realizowany w ramach kształcenia podyplomowego oraz doskonalenia zawodowego. Program kursu kwalifikacyjnego kończącego się egzaminem jest opracowywany przez zespół ekspertów powołany przez dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego (CMKP). Osoba wykonująca zawód medyczny ma również obowiązek doskonalenia zawodowego, realizowanego w następujących formach: kurs doskonalący;samokształcenie. Ustawiczny rozwój zawodowy osób wykonujących zawód medyczny będzie realizowany w 5-letnim okresie edukacyjnym. Za udział w poszczególnych formach doskonalenia zawodowego i kształcenia podyplomowego przysługują punkty edukacyjne. Okres edukacyjny rozpoczyna się z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym osoba wykonująca zawód medyczny uzyskała wpis do rejestru o którym mowa w art. 3 ust 1. Jednocześnie projekt ustawy wprowadza regulacje dotyczące skorzystania przez osobę wykonująca zawód medyczny z płatnego urlopu szkoleniowego w wymiarze do 6 dni roboczych rocznie, który będzie mógł być wykorzystany na realizację ustawicznego rozwoju zawodowego. Wymiar urlopu będzie uzgadniany każdorazowo z pracodawcą. Odpowiedzialność zawodowa Projektowane przepisy regulują również kwestie dotyczące odpowiedzialności zawodowej osób wykonujących zawód medyczny. Osoby wykonujące zawód medyczny podlegają odpowiedzialności zawodowej za naruszenie zasad etyki zawodowej i deontologii zawodowej oraz przepisów związanych z wykonywaniem zawodu medycznego. Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej osoby wykonującej zawód medyczny obejmuje: postępowanie przed Komisją Odpowiedzialności Zawodowejczynności sprawdzające prowadzone przez przewodniczącego komisjipostępowanie wyjaśniające prowadzone przez przewodniczącego komisji Komisja Odpowiedzialności Zawodowej składa się z 38 członków, powoływanych przez ministra właściwego do spraw zdrowia na 4-letnią kadencję, po 2 przedstawicieli każdego zawodu oraz czterech przedstawicieli ministra właściwego do spraw zdrowia. Członkiem komisji może zostać osoba uprawniona do wykonywania zawodu medycznego, posiadająca co najmniej 3-letnie doświadczenie w wykonywaniu danego zawodu medycznego, niekarana z tytułu odpowiedzialności dyscyplinarnej bądź zawodowej oraz dająca rękojmię należytego powierzonych jej zadań. Komisja wymierzając karę, kieruje się rodzajem i stopniem przewinienia zawodowego, motywacją postępowania obwinionego, rodzajem i rozmiarem wyrządzonej przez niego szkody oraz zachowaniem obwinionego po dokonaniu przewinienia zawodowego. Katalog kar za przewinienia zawodowe obejmuje: upomnienie;nagana;kara pieniężna;wykreślenie z rejestru na okres od roku do 5 lat;zawieszenie prawa do wykonywania zawodu medycznego na okres od 3 miesięcy do roku;pozbawienie prawa do wykonywania zawodu medycznego. Koszt złożenia wniosku w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej przez pokrzywdzonego określono na 200 zł. Opłata podlega zaliczeniu na poczet kosztów postępowania przed komisją. Przepisy dotyczące odpowiedzialności zawodowej penalizują również wykonywanie zawodu medycznego bez posiadania stosownych uprawnień, co będzie podlegać karze grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku. W ocenie projektodawcy wprowadzenie takiej regulacji jest uzasadnione, ponieważ w praktyce występują przypadki powierzania wykonywania czynności fachowych osobom nieposiadającym niezbędnych kwalifikacji zawodowych. Trzeba złożyć wniosek o wpis do rejestru. W jakim terminie? Przepisy przejściowe projektu ustawy regulują status osób, które w dniu wejścia w życie projektowanej ustawy będą spełniać łącznie warunki do wykonywania zawodu medycznego określone w art. 2 ust. 1 projektu ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 1 projektowanej ustawy, osoby te staną się osobami wykonującymi zawód medyczny w rozumieniu projektowanej ustawy i będzie im przysługiwało prawo wpisu do rejestru osób wykonujących zawód medyczny. Obowiązkiem tych osób będzie złożenie nie później niż w okresie roku od dnia wejścia w życie przepisów projektu ustawy wniosku o wpis do rejestru osób wykonujących zawód medyczny. Przepisy ustawy wejdą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy, z uwagi na czas konieczny do zapoznania się i stosowania nowej regulacji przez wszystkie osoby, które aktualnie wykonują zawód medyczny. ZOBACZ CAŁY PROJEKT USTAWY O NIEKTÓRYCH ZAWODACH MEDYCZNYCH PRZECZYTAJ TAKŻE: Asystent medyczny i sekretarka: zawody najbardziej potrzebne lekarzom [RAPORT] Koordynator opieki onkologicznej powinien być zawodem medycznym Ten tekst przeczytasz w 2 Naczelnej Rady Lekarskiej wydało opinię o projekcie ustawy regulującej pracę 17 nowych zawodów medycznych. Samorząd lekarski wyraził wątpliwości wobec przepisów dotyczących odpowiedzialności zawodowej. Wskazał także, że w ustawie powinny zostać uwzględnione zawody takie jak instruktorzy terapii uzależnień i specjaliści psychoterapii uzależnień. 21 stycznia 2022 r. Ministerstwo Zdrowia przekazało do konsultacji publicznych projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych. Regulacja dotyczy 17 nowych zawodów medycznych, logopedy, masażysty i optometrysty (przeczytaj także: MZ ureguluje zasady wykonywania 17 zawodów medycznych, dietetyka, opiekuna medycznego, podiatry). Stanowisko samorządu lekarskiego Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej przedstawiło szereg uwag dotyczących nowych przepisów. Wskazano że jeśli projekt ustawy zakłada, że wykonywanie bez posiadania uprawnień zadań w ramach wymienionych w ustawie zawodów medycznych jest wykroczeniem, to niewłaściwe pod względem legislacyjnym jest określanie zakresu kompetencji danego zawodu medycznego w inny sposób niż przez ustawę. Samorząd lekarski zwrócił również uwagę, że nie przedłożono projektów rozporządzeń, które będą określały zakres kompetencji zawodowych regulowanych zawodów. W opinii NRL, by ocenić całokształt nowej ustawy, konieczne jest określenie w drodze rozporządzenia: wykazu czynności zawodowych, do wykonywania których będą uprawnione osoby wykonujące zawód medyczny; wymagań kwalifikacyjnych niezbędnych do wykonywania zawodu medycznego; efektów uczenia się właściwych dla danego zawodu medycznego, które muszą być realizowane w ramach kształcenia. Ponadto, zdaniem NRL w projekcie ustawy powinny zostać uwzględnione także takie zawody jak instruktorzy terapii uzależnień, specjaliści psychoterapii uzależnień oraz osoby wykonujące zawód pomocy dentystycznej. Samorząd lekarski podkreślił, że nowe przepisy „mają być gwarancją zatrudniania w systemie ochrony zdrowia wysoko wykwalifikowanej kadry medycznej, fachowo i rzetelnie udzielającej świadczeń zdrowotnych. W świetle powyższych uwag specjaliści oraz instruktorzy terapii uzależnień spełniają wszystkie te przesłanki”. Jednocześnie NRL podkreśliła, że istnieje potrzeba unormowania funkcjonowania na rynku pracy osób wykonujących zawód pomocy dentystycznej. W projekcie ustawy nie określono poziomów znajomości języka polskiego w zależności od wykonywanego zawodu. Zdaniem samorządu lekarskiego utrudni to ocenienie stopnia znajomości języka polskiego niezbędnego do wykonywania danego zawodu. NRL odniosła się także do przepisów regulujących zakres odpowiedzialności zawodowej. Wyraziła wątpliwości, czy Minister Zdrowia w drodze rozporządzenia powinien określać kwestie dotyczące etyki zawodowej. Samorząd lekarski krytycznie odniósł się także do przepisu zakładającego, że czynności sprawdzające i postępowanie prowadzić będzie Przewodniczący Komisji. Jak wskazano w opinii, „z uwagi na liczbę zawodów medycznych, a w konsekwencji liczbę osób, które wykonują je może okazać się niewystarczające, by jedna osoba miała w zakresie obowiązków tyle zadań. Powyższa sytuacja może doprowadzić do paraliżu postępowań odpowiedzialności zawodowej osób wykonujących zawody medyczne”. Pełna treść stanowiska Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej znajduje się pod tym linkiem. Źródło: Przeczytaj także: MZ wprowadza nową specjalizację medyczną – psychoterapię uzależnień Projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych został skierowany do konsultacji społecznych. Nowe regulacje mają określać warunki i zasady wykonywania profesji, które do tej pory nie były ujęte w regulacjach ustawowych. Do tej grupy zaliczani są także technicy farmaceutyczni, co oznacza zmiany dla całej branży będzie regulować takie kwestie, jak:1) zadania zawodowe;2) wymagania kwalifikacyjne;3) efekty edukacji, właściwe „dla danego zawodu medycznego, które muszą być realizowane w ramach kształcenia zawodowego, biorąc pod uwagę konieczność odpowiedniego przygotowania absolwentów do wykonywania zawodu medycznego”;4) kodeks etyki i deontologii medycznej. Prawo wykonywania zawodu i odpowiedzialność zawodowa Obecnie technicy farmaceutyczni zdobywają uprawnienia do wykonywania zawodu po ukończeniu studium medycznego i zdaniu egzaminu zawodowego oraz odbyciu 2 letniego stażu w aptece. Uprawnienia zawodowe ważne są bezterminowo. Przerwa w pracy nie powoduje ograniczenia wykonywania zawodu, jak w przypadku magistrów farmacji. Nie mają nadanego numeru prawa wykonywania zawodu, identyfikowani są tylko po numerach PESEL. Technicy podlegają pod odpowiedzialność cywilną oraz karną a nie dodatkowo zawodową, jak w przypadku magistra. Co zmieni się w tym zakresie? Projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych określa warunki i zasady wykonywania zawodu i odpowiedzialności zawodowej. Ustawa ta ma na celu uporządkowanie oraz wprowadzenie mechanizmu, który zapewni profesjonalne wykonywanie zawodu. Utworzony zostanie w tym celu rejestr osób wykonujących zawód medyczny, czyli każdy technik farmaceutyczny będzie miał numer prawa wykonywania zawodu jak magister farmacji. Rejestr ten będzie prowadził minister właściwy do spraw zdrowia, na podstawie informacji zamieszczanych przez numeru prawa wykonywania zawodu (PWZ) będzie odpłatne.„Wpis do rejestru podlega opłacie, w wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 9 nie wyższej niż 2% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia, do dnia 15 stycznia każdego roku.”Przepisy regulują również kwestie odpowiedzialności zawodowej. Osoby wykonujące zawód medyczny podlegają odpowiedzialności zawodowej za naruszenie zasad etyki zawodowej i deontologii zawodowej oraz przepisów związanych z wykonywaniem zawodu medycznego. Ustawiczny rozwój techników farmaceutycznych Ustawa ma uregulować również kwestie dotyczące ustawicznego rozwoju zawodowego w ramach kształcenia podyplomowego, w tym szkolenia specjalizacyjne i kursy kwalifikacyjne oraz kwestie związane z doskonaleniem zawodowym. Technicy farmaceutyczni będą mieli obowiązek udziału w szkoleniach i kursach – stacjonarnych lub/i online. Podobnie, jak w przypadku farmaceutów, przyznawane będą punkty edukacyjne. Ponadto, projekt ustawy wprowadza regulacje, które umożliwiają osobie wykonującej zawód medyczny legitymującej się dorobkiem naukowym i posiadającej ukończony kurs lub szkolenie z zakresu obejmującego tematykę kursu kwalifikacyjnego, uznanie tego dorobku za równoważny ze zrealizowaniem programu kursu kwalifikacyjnego – czytamy w lub odmowa uznania tego dorobku będzie leżała w gestii ministra zdrowia, który wyda decyzję w oparciu o opinię dyrektora CMKP. Technicy farmaceutyczni uczestniczący w kursach zawodowych będą mogli korzystać z płatnego, 6-dniowego urlopu szkoleniowego (płatny według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy). Aptekarska Szkoła Zarządzania od lat wspiera rozwój pracowników aptek i odpowiada na ich potrzeby edukacyjne W swojej ofercie posiadamy szkolenia skierowane zarówno do magistrów farmacji, jak i do techników. Na chwilę obecną, jeśli chodzi o zawody farmaceutyczne, tylko magister farmacji zobligowany jest do ustawicznego kształcenia i zdobywania punktów edukacyjnych. Technicy kształcą się z własnej inicjatywy, a po odbytym szkoleniu w Aptekarskiej Szkole Zarządzania, mogą pobrać certyfikat. Planujemy rozbudować naszą ofertę szkoleniową dla techników do zapoznania się z naszą ofertą na platformie szkoleniowej Aptekarskiej Szkoły Zarządzania – polecamy szkolenia e-learningowe Alergiczny nieżyt nosa – zaburzenia ze strony innych narządów układu oddechowegoRola paracetamolu w leczeniu bólu i gorączkiOpryszczka – od objawu do leczeniaStopy – strona praktyczna, czyli przypadki z życia kosmetologaFarmakoterapia bólu migrenowegoNietrzymanie moczu jako czynnik wpływający na jakość snu u pacjentów w wieku podeszłym oraz webinary – aktualna oferta dostępna tutaj. Cała oferta szkoleniowa dostępna jest tutaj.

projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych